Zespół przedstawia tradycyjne obrzędy i zwyczaje ludowe praktykowane dawniej na naszym terenie. W swoim dorobku Sieniawczanie posiadają "Wieczerzę Wigilijną" , "Sobótkę Świętojańską" i "A jak to z Jagusią było", opracowane przez przewodniczącą KGW w Sieniawie panią Janinę Bolanowską oraz obrzęd "Wielkiej Soboty". 

 "Wieczerza Wigilijna"
gwarno i w podniosłym nastroju upływa członkom zespołu obrzędowego KGW z Sieniawy najdłuższy a zarazem najpiękniejszy wieczór – wieczór wigilijny. W swym widowisku pokazali bowiem to, co w wielu domach odeszło w zapomnienie. Podkreślili, że jest to najbardziej uroczyste i rodzinne święto, a zarazem wieczór zadumy i refleksji. Wspomina się tych którzy odeszli, lecz mają swe miejsce wśród żywych. Na stole jest sianko i opłatek, dwanaście potraw pachnie barszczem owsianym i grzybami. Najmłodsi stroją podłaźniczkę, a podlotki nasłuchują, gdzie pies zaszczeka, bo z tamtej strony przyjdzie kawaler. Widowisko kończy kolędowanie, po którym kolejna wieczerza u najbliższych krewnych. Przed wyjściem babka, seniorka rodu, spogląda w okno i mówi:
"gwiozd co niemiara, to dobrze. Bo jak pastyrka jasno, to komoro ciasno" – kończy wróżbą dobrze zapowiadającego się nowego roku.

Z tym obrzędem "Sieniawczanie" wystąpili w tym roku podczas Międzywojewódzkiego Sejmiku Wiejskich Zespołów Teatralnych w Tarnogrodzie, gdzie Jury podsumowało ich następująco:

"... po pierwsze - widowisko oddaje dość wiernie podstawową symbolikę dawnej wigilii, m.in. poprzez wyposażenie izby w autentyczne sprzęty domowego użytku, właściwe oddanie atmosfery i przebiegu wieczerzy, strojenie tradycyjnej podłaźniczki (nie choinki). Po drugie - przypomina istotne dla wigilii zachowania, jak na przykład uderzanie po głowach drewnianymi łyżkami przy jedzeniu kapusty, podrzucanie potraw do sufitu, czyli swoiste wróżenie na urodzaj i zdrowie, wróżenie z wyciągniętego spod obrusa siana, symboliczne odwoływanie się do wilków w celu odstraszenia ich od zagród. I po trzecie cieszy śpiewem ładnych, starych pieśni kolędniczych - znanych w Polsce jeszcze w XIX wieku, a dziś uznawanych już za zapomniane. Ta wigilia jest dość bliska sytuacji autentycznej, a zarazem jest przekonywująca jako widowisko teatralne." 

26 marca 2006r. pokazując to widowisko "Sieniawczanie" zdobyli I nagrodę w XVIII WOJEWÓDZKIM KONKURSIE LUDOWE OBRZĘDY I ZWYCZAJE organizowanym przez WDK - Rzeszów i M-GOK w Tyczynie.

"Sobótka Świętojańska".
"W dzień Kupały straszne dziwy
Każdy śpieszy jako żywy
By powitać serca mocą
Ognie, co się kaj migocą…."
Są to słowa piosenki, którą wykonuje zespół obrzędowy z Sieniawy. Najkrótsza noc w roku z 23 na 24 czerwca czczona jest w okolicach Rymanowa paleniem Sobótek. Nasi pradziadowie wierzyli, że natura w tę noc przechodzi wielkie przeobrażenie, że posiada tajemną moc. Zespół daje temu wyraz w piosenkach i pogwarkach sobótkowych. Ta noc była świętem młodości, szczególnie dziewcząt. Widzimy je w widowisku pląsające wokół ognia, rzucające weń zioła i śpiewające obrzędowe piosenki.
Chłopcy zaś proszą: "Czarna chmura na niebie, Puść mnie dziewczę do siebie…"– jako że noc Kupały była również porą szczególnych zalotów.

„A jak to z Jagusią było” – widowisko zaprezentowano po raz pierwszy na VI Biesiadzie KGW w GOK w Rymanowie w 2006r. Ukazuje ono zwyczaje i wierzenia związane z narodzinami i chrztem dziecka. 3 lutego 2007r. widowisko pokazano w Tarnogrodzie, a 15 lipca 2007r. w Bukowinie Tatrzańskiej na  Międzywojewódzkich Sejmikach Wiejskich Zespołów Teatralnych. 21 kwietnia w Tyczynie zespół zaprezentował się na XIX Wojewódzkim Konkursie „Ludowe Obrzędy i Zwyczaje”, gdzie  został nagrodzony I miejscem.

Występują: Natalka, Agata, Bogdan Bolanowscy, Danusia Wacławska, Zosia Wasylik, Józia Łusik, Ania Gładysiewicz i Mietek Konik.

Poniżej zdjęcie przedstawiające obrzęd "Wielkiej Soboty"